Wojna w Afryce 1940-1943r.

PIECHOTA:

Brytyjskie pozycje obronne w czasie I bitwy pod El Alamein

Szturm brytyjskiej piechoty w czasie II bitwy pod El Alamein

I bitwa pod El Alamein.

Atak Afrika Korps nastąpił 1 lipca, jednak wobec twardego oporu aliantów oddziały Osi zatrzymały się.
Rommel planował obejść El Alamein od północy, ale powstrzymały go ataki brytyjskie w centrum zgrupowania jego wojsk.
Generał Auchinleck zaatakował ponownie 10 lipca w Tel el Eisa.

Po nieudanym kontrataku Niemców brytyjski generał ponownie zaatakował.
Nie przyniosły one sukcesu głównie przez brak broni pancernej.
Pomimo tego 27 lipca przypuszczono dwa kolejne ataki na północ od Tel el Eisa.

Wyczerpana brytyjska 8 Armia otrzymała więc rozkaz wycofania się i umocnienia pozycji.
W tym czasie obie strony zajęły się umacnianiem pozycji, okopów i zakładaniem pól minowych.
Jedynym przerywnikiem był niemiecki atak na Alam Halfa 30 sierpnia 1942 zakończony niepowodzeniem.

II bitwa pod El Alamein.

Po kilkutygodniowych przygotowaniach brytyjskie wojska były gotowe do uderzenia.
Główne natarcie miało być przeprowadzone na północy linii frontu, aby więc zmylić przeciwnika alianci wykonywali działania na południu.
Atak rozpoczął się 23 października nawałą artyleryjską, pod osłoną której ruszyło tysiące saperów, aby rozminować teren.

Wojska Montgomery’ego wdarły się 5 km w linię wroga.
W tym czasie pod ostrzałem alianckiej artylerii zmarł na zawał serca, zastępujący leczącego się w Austrii Rommla, generał Georg Stumme.
Rommel przybył na miejsce bitwy 25 października.

Było już jednak za późno. Kontrataki Osi nie przyniosły rezultatu.
Rommel wobec topniejących sił i mimo zakazu Hitlera nakazał 4 listopada odwrót.
Bitwa została wygrana przez wojska alianckie, które wzięły do niewoli ok. 30 tysięcy żołnierzy Osi.